dag 8

9 september 2005

Vanmorgen moesten we al om 8.00uur klaar staan om samen met de zus van onze gids Alice naar Qinzhou te gaan. De zus van Alice sprak nauwelijks Engels en de chauffeur van de taxi die we geregeld hadden ook niet. Het zou drie uur rijden zijn, maar al snel bleek, zoals wij allang op de kaart hadden gezien, dat er een zesbaans tolweg was. Na ruim een uur waren we in Qinzhou. Nu nog de vindplaats van Noa zoeken. De chauffeur stapte op een gegeven moment uit en vroeg iets aan een scooter-rijder. Blijkbaar hadden ze een dealtje gesloten, want we reden achter de scooter aan en kwamen bij de plek van bestemming.
We willen hier niet verder op ingaan, omdat we dit stukje privé willen houden, zodat Noa later zelf kan beslissen wat ze ermee gaan doen.
Na het bezoeken van de vindplaats reden we verder. We stopten bij een autodealer en werden gesommeerd om uit te stappen. Ja leuk, maar waar zijn we nu. Met handen en voeten maakte de zus van Alice ons duidelijk dat we bij het kindertehuis waren waar Noa de eerste paar maanden van haar leven heeft doorgebracht. Ze telde tot zes in het Engels, en we begrepen er uit dat het kindertehuis op de zesde etage was. We konden niet naar binnen, dus nadat alles op foto en film is vastgelegd vertrekken we weer. De volgende missie is: vind een kaart van Qinzhou en koop deze. We hebben geloof ik de hele stad gezien, maar we hebben er een. Leuk, alleen op zo'n Chinese kaart weet je nog niet waar de vindplaats nu eigenlijk is. Misschien dat de plaatselijke Chinees ons nog ooit kan helpen hiermee.
Gewapend met landkaart en een set ansichtkaarten reden we weer verder. Het was inmiddels rond 10.30uur. Er werd gestopt bij een gebouw waar we naar binnen werden geloodst. Aha, de lunch. Ik had nog helemaal geen honger, maar vooruit dan maar. We werden naar een kamertje gebracht met één ronde tafel met draaiplateau en er was in deze kamer ook nog een toilet. Nu is het toiletverhaal hier in China een apart verhaal. Behalve op de hotelkamer ga ik dus niet naar het toilet. Privacy kennen ze hier niet. Er zitten geen deuren in de wc, en als er al deuren in zitten dan wordt deze om de paar seconden opengetrokken door iemand anders. Ik houd hier echt niet van, en al zeker als je boven zo'n gat in de grond moet hangen. Maar ja, de chinezen vinden het heel gewoon, ook met andere zaken zoals notaris e.d. hebben ze echt hele andere ideeën over privacy dan in Nederland.
Na de lunch konden we eindelijk weer terug naar het hotel. Ik had het wel gehad (en Noa ook). Noa viel na veel gehuil tijdens de lunch in slaap.
Om 13.00uur waren we terug in het hotel. Alice had al onze papieren e.d. klaargemaakt om door te kunnen reizen naar Beijing morgen. Noa heeft nu een echt Chinees paspoort. We hebben alle aktes van de notaris in drievoud die in Beijing moeten worden gelegaliseerd (geboorteakte, vondelingenstatus en adoptieverklaring), het "rode boekje" (een soort trouwboekje maar dan ter bevestiging van de adoptie), een heel mooi inentingenboekje, onze eerste gezinsfoto, Noa's pasfoto's, en nog veel meer. Heel belangrijk vonden we dat Alice de advertentie in de krant had achterhaald waarop een fotootje van Noa stond en het berichtje dat ze gevonden was, nog leuker voor haar vond ik dat de "Red Note" (briefje dat vondelingen soms bij zich dragen als ze te vondeling worden gelegd)bij het pakketje zat. We vinden dat de inhoud van het briefje alleen voor Noa bestemd is.
Om 16.30uur mochten we met twee andere stellen naar het business center gaan waar de pleegouders zouden komen van Mothers Love kindertehuis. We hebben Noa meegenomen omdat we vinden dat het al best goed met haar gaat, en we wilden graag een foto van ons drietjes samen met de pleegmoeder. De directrice van het kindertehuis was erbij en drukte ons op het hart geen adressen uit te wisselen. Alle contact moet via het kindertehuis verlopen. Gelukkig wisten we dat ze in China geen cadeautjes open maken waar andere mensen bij zijn, en in twee cadeautjes hebben we ons adres verstopt dus wie weet.
Over de inhoud van het gesprek (en ook de foto's) willen we liever niets kwijt, dat is alleen voor de oren en ogen van Noa bestemd.
Vanavond zijn we met de hele groep gaan eten in het buffetrestaurant van het hotel. Noa is daar in slaap gevallen. Gelukkig maar, want wij moesten de koffers nog inpakken en vanavond nog buiten zetten. Morgen moeten we al om 7.00uur in de bus naar het vliegveld zitten, want om 9.00uur verlaten we de geboortegrond van Noa en vliegen we naar Beijing. Voor veel kinderen zal het daar een nieuwe start zijn op een plek waar ze geen nare herinneringen meer hebben aan de overdracht. In Beijing komen alle 22 stellen weer bij elkaar waar we één week geleden ook van Amsterdam naar Beijing mee zijn gereisd. Ik ben benieuwd hoe het met hun kindjes gaat. Waarschijnlijk zullen we dan niet meer met de hele groep één etage delen. Jammer, het was hier zo gezellig!
We weten niet of het voor ons mogelijk is de website vanuit Beijing ook zo goed bij te houden. Dit is afhankelijk van de internetverbinding in het hotel. We zitten in een ander hotel dan vorige week in Beijing.
Mocht het niet meer lukken, dan nodig ik iedereen hierbij van harte uit om Noa te verwelkomen op Schiphol om vrijdag 16 september om 17.55, vlucht CZ345. Maar we gaan er gewoon van uit dat we jullie volgende week ook op de hoogte kunnen houden.
Tot morgen of anders tot volgende week vrijdag.

Ps. op speciaal verzoek plaatsen wij een foto van het dochtertje van mede Limburgers in onze groep.