dag 11

12 september 2005

Als het goed is zijn onze papieren vandaag door de groepsvertegenwoordiger samen met de gids naar de Nederlandse ambassade gebracht voor de legalisatie en het klaarmaken van het visum voor Noa. Ons werk zit er hier op. We hoeven alleen nog maar te wachten totdat de ambtenaren hun werk hebben gedaan. Ik vind het niet erg dat het nog een paar dagen duurt, want dan kunnen we in alle rust aan elkaar wennen, zonder dat er gepoetst, gekookt enz. hoeft te worden. Bovendien krijg je niet elke dag de kans om een stad als Beijing/Peking beter te leren kennen. Hier maken we dan ook gretig gebruik van. Vandaag zijn we samen met Ingrid, Eric, en hun kinderen Lin en Yuan naar de zijdenmarkt geweest. Met twee taxi's zijn we ernaar toe gebracht. De zijdenmarkt is sinds kort overdekt. Het is een vijf verdiepingen tellende bazaar, waar je werkelijk alles kunt kopen voor een spotprijsje, maar dan moet je wel kunnen afdingen. Je kunt hier wel twee dagen rondlopen. We hebben twee winterjassen voor onszelf gekocht. (achteraf bleken we toch nog afgezet, maar voor Nederlandse begrippen is 40 euro voor twee jassen toch nog een koopje). Verder zijn er nog een heel mooi majong-spel en jade-sieraden aan onze handen blijven plakken. We hebben nog wel iets grappigs meegemaakt. We wilden naar de tweede verdieping met de lift. Eric stapt in de lift met Lin in de buggy. Ik kom er met Noa in de buggy achteraan, gevolgd door Sebastiaan. Komt er een Chinese vrouw de lift in met een enorm pakket kleding, en nog één, en nog één. De hele lift was tot aan het plafond volgebouwd. Ik kon niet eens meer staan. Ik werd helemaal geplet door al die pakketten kleding. Ingrid kon met Yuan niet meer de lift in. Omdat iedereen inmiddels zo de slappe lach had konden we er niets meer van zeggen. Tot overmaat van ramp gingen we i.p.v. naar boven naar beneden. Bij verdieping -2 wilden de twee vrouwen met hun verkoopwaar uitstappen. Sebastiaan was het zo zat dat hij ze een behoorlijk handje geholpen heeft. Hup, opzouten.......!
Toen de lift weer naar boven ging en stopte bij verdieping 1 stond Ingrid met Yuan nog steeds te wachten. Ze moest ook zo ontzettend lachen om dit wonderlijke schouwspel!
Om één uur zijn we naar het hotel gegaan, want Noa moest nodig slapen en pappa moest zijn flinke verkoudheid uitzieken. Maar één ding is zeker, we komen terug! Er staat nog heel wat op het verlanglijstje, bijv. chinees jurkje, geheugenkaartjes, souveniertjes voor de oppassers op ons huis en onze fretten (ja, dus als jullie nog voorkeuren hebben, mail ze dan maar door) enz. Maar dan moeten we eerst nog dollars laten omwisselen. Enne..... 'we moeten ook nog een koffer erbij kopen............ Op de terugweg mogen we 30 kg meer mee terugnemen dan heen, dus daar maken we gebruik van!
Vanmiddag hebben we lekker rustig aan gedaan op onze kamer. Voor het eerst sinds ruim een week stond er eens niets op het programma. Heerlijk!
Vanavond zijn we in het westers restaurant van het hotel gaan eten. Het zijn wel wat andere prijzen dan de lokale restaurantjes, maar het was heerlijk. Niet alleen het eten, maar ook de rust. We wisten niet wat ons overkwam. Voor het eerst sinds lange tijd eens rustig kunnen eten zonder ik weet niet hoeveel krioelende en hard pratende Chinezen om ons heen. Ook Noa heeft een beetje gegeten (noodle-soep). Gelukkig drinkt ze wel goed, maar het eten dat blijft een probleem. We gaan haar ook niet dwingen, ze eet wel meloen, broodjes, rijstwafeltjes e.d. (lekkere dingen). Volgende week moet ze weer aan de Hollandse pot wennen. Volgens mij komen we in het begin toch nog vaak rijst en noodles aan het koken. Olvarit potjes vindt ze verschrikkelijk. Ze slaat de lepel met een harde klap (en veel rotzooi)uit onze handen. Het is al zo'n enorm fijn poppetje, en dat zal ze dan ook voorlopig nog wel even blijven. Nog even en de voorraad melkpoeder die we meegekregen hebben is ook op. Dit merk is hier nergens te koop. We gaan dus maar hier in de winkel iets anders kopen en langzaam mengen met het spul uit het kindertehuis.
Morgen gaan we met de taxi naar het plein van de hemelse vrede, de verboden stad en het Keizerlijk paleis. Tot nu toe kennen we dit alleen maar van de film "the last emperer", en nu willen we het ook eens in het echt zien. Als er morgen wat minder smog is, zouden we er ook nog foto's van kunnen maken. We zien het wel.
Noa wordt steeds éénkenniger. Ze steekt niet meer haar handjes uit naar iedereen. Vandaag waren twee reisgenoten op onze kamer, en Noa wilde niet alleen op de grond of op het bed zitten, ze klampte zich aan ons vast. Dat ze zo bang is, is niet leuk, maar voor de hechting is het een heel goed teken.
Zo, Noa heeft net met papa naar Nijntje gekeken op de televisie. In China beginnen de kinderprogramma's om 21.00uur, omdat de kinderen ook pas na 22.00uur naar bed gaan. Ze vond het prachtig. Sebastiaan heeft het maar even voor haar vertaald, want dat Chinees daar begrijpt ze niets van(volgens papa).Ook nog eventjes Hollandse kinderliedjes samen gezongen. Noa is nog niet zo tekstvast, maar lalalala (en dan keihard) gaat haar prima af.
Het is nu 21.30uur. Noa slaapt al, ze gaat elke dag iets eerder naar bed. Wij gaan nu ook slapen, want ik geloof dat er weinig mensen hier in het hotel zijn die niet verkouden of ziek zijn. Met Noa ging het vandaag vrij goed. Vannacht heeft ze nog wel veel gehoest en geniest, maar na dat ik haar vanmorgen had ingesmeerd met LUUF ging het een stuk beter. Met papa gaat het minder goed. De snotterdoekjes zijn al op, dus dat wordt morgen boodschappen doen.